Tool voor kwantificering van energieflexibiliteit uit thermische massa van gebouwen

Het gebruik van zon en wind als hernieuwbare energiebronnen om elektriciteit te produceren is belangrijk om de klimaatdoelen te halen. Het gebruik van deze bronnen leidt echter ook tot grote schommelingen in de elektriciteitsproductie. Flexibiliteit in zowel het aanbod als de vraag naar elektriciteit is dan ook cruciaal om de elektriciteitsnetwerken in evenwicht te houden.

Energieflexibiliteit kan worden gedefinieerd als het aanpassingsvermogen van een systeem aan lokale (weers-)omstandigheden, behoeften vanuit de elektriciteitsmarkt en behoeften van gebouwgebruikers (Jensen et al., 2017). Aangezien gebouwen grote gebruikers van energie zijn, is het van belang om de mate van energieflexibiliteit van gebouwen goed te begrijpen en om het op het juiste moment in te zetten.

Binnen gebouwen wordt veel gekeken naar hoe de elektriciteitsvraag kan worden verschoven door gebruik te maken van zogenaamde vraagsturing (in Engels: ‘Demand Response’, DR). Dit soort strategieën zijn gebaseerd op slimme regelingen van apparaten en energiesystemen in het gebouw (bijvoorbeeld laptops, liften, warmtepomp), eventueel in combinatie met energieopslag (elektrisch en/of thermisch). DR-strategieën die worden toegepast in gebouwen hebben uiteraard als belangrijke randvoorwaarde dat het comfortniveau van de gebouwgebruikers gehandhaafd blijft. In dit artikel presenteren we de resutaten van het project ‘Energy flexibility services from buildings by using adaptive comfort strategies’ gefinancierd door TKI Urban Energy en uitgevoerd door de TU/e en BAM.

TVVL Magazine Nr. 2 2024