Download dan direct de PDF of lees eerst het beknopte overzicht.
Met energieopslag en warmtepompen
Verwacht wordt dat het aantal collectieve installaties met energieopslag en warmtepompen de komende tijd zal toenemen. Vooral voor toepassing in gebieden met woningen, al dan niet gecombineerd met andere voorzieningen zoals winkels, kantoren en/of scholen. Door schaalvergroting van de installatie en door de toepassing voor een combinatie van verschillende functies is de complexiteit van de installaties met energieopslag toegenomen. Conceptafweging met het oog op economische, energetische en praktische aspecten is daarom een belangrijk punt bij de ontwikkeling van de energievoorziening. Ook comfort kan een rol spelen bij de ontwikkeling. Denk bijvoorbeeld aan het leveren van koude aan woningen. In dit artikel wordt op hoofdlijnen ingegaan op de concept-afwegingen. Ter illustratie zijn in de kaders een aantal fotos opgenomen met een korte projectomschrijving van toepassingen van collectieve installaties.
Energieopslag in de bodem wordt al geruime tijd toegepast. In het begin (1990-ca. 2000) waren het vooral individuele utiliteitsgebouwen die gebruik gingen maken van deze manier van duurzame koeling. Vervolgens werd energieopslag gecombineerd met warmtepompen zodat niet alleen duurzaam kon worden gekoeld maar ook duurzaam verwarmd. Tot onge veer 2000 ging het bij de combinatie van verwarming en koeling met energieopslag om individuele gebouwen die op deze manier werden verwarmd en gekoeld. Vanaf ongeveer 2000 is de ontwikkeling op gang gekomen om meerdere gebouwen en gebruikers in een gebied op een collectief systeem met energieopslag aan te sluiten. Voorbeelden hiervan zijn het Paleiskwartier in s-Hertogenbosch, de Oostelijke Handelskade in Amsterdam en de TU/e in Eindhoven. Bij de geschetste ontwikkelingen ging het aanvankelijk vooral om utiliteitsgebouwen. Omdat het bij de gebiedsontwikkelingen ging om ook andere gebouwfuncties, verbreedde ook de doelgroep die gebruik ging maken van energieopslag.
Auteur(s): ing. L.H. den Dekker