Download dan direct de PDF of lees eerst het beknopte overzicht.
De glastuinbouw gebruikt 4% van de fossiele brandstoffen in Nederland. Kan combinatieteelt of het combineren van kassen met andere gebouwen en het gebruik van elkaars reststromen dit brandstofgebruik beïnvloeden? Kan het areaal van 10.000 hectare glastuinbouw een productielandschap van duurzame energie worden? En kan dat zonder het licht voor het gewas te belemmeren? De gewassen zetten CO2 om in zuurstof en plantaardig materiaal, maar er verdwijnt nog veel CO2 via de open ramen in de zomer. Zijn gesloten kassystemen realiseerbaar? Dit artikel gaat in op deze vragen, in een zoektocht naar een nieuwe generatie kassen.
STAND VAN ZAKEN De totale agrarische sector neemt 10% van ons nationaal product en onze werkgelegenheid voor haar rekening. De glastuinbouw heeft hierin weer een aandeel van ongeveer 20% [1].De Nederlandse glastuinbouwsector gebruikte in 2008 volgens het CBS 113,7 PJ aan fossiele energie.In de glastuinbouwsector vindt een gestage schaalvergroting plaats. Dit onderzoek richt zich daarom op productiekassen van ongeveer 3 hectare. Het energiegebruik van zulke bedrijven beperkt zich praktisch volledig tot aardgas, dat gebruikt wordt in warmte/krachtinstallaties. Dit is 82% van de totale agrarische sector en ruim 4% van het totale gebruik in Nederland [2].Niet alleen het verwarmen van de kassen in de winter veroorzaakt dit energiegebruik, maar ook het stoken in de zomer om CO2 voor de plantengroei te verkrijgen. Echter, om oververhitting te voorkomen, worden de ramen opengezet en verdwijnt de CO2 weer naar buiten.
Auteur(s): Dr.ir. J.C. (Hans) Hubers, universitair hoofddocent Bouwkunde TU Delft; ir. S. (Siebe) Broersma, onderzoeker Bouwkunde TU Delft; dr.ing. Th.H. (Theo) Gieling, senior wetenschappelijk onderzoeker Wageningen UR Glastuinbouw; prof.ir. A.A.J.F. (Andy) van den Dobbelsteen, hoogleraar Bouwkunde TU Delft; dr.ir. F.D. (Frank) van der Hoeven, onderzoeksdirecteur Bouwkunde TU Delft