Meting temperatuurgradiënten t.b.v. checklist hotspots

De Checklist hotspots ter voorkoming van legionella in waterleidingen maakt gebruik van temperatuurgradiënten in ruimten. In het verleden zijn deze in laboratoria bepaald voor systemen met een grote warmtevraag. Om de geldigheid van die waarden in de praktijk en daarmee de juistheid van de Checklist hotspots voor de huidige bouwwijzen na te gaan is een meetprogramma in een aantal woningen uitgevoerd. Deze metingen zijn aangevuld met laboratoriummetingen in een EN-442 proefkamer. Op basis van de metingen zijn conclusies getrokken over de geldigheid van de checklist.

De Checklist hotspots [1] geeft voor een aantal verwarmingssystemen de afstanden die waterleidingen minimaal moeten hebben ten opzichte van verwarmingsleidingen. De checklist geeft deze waarden voor verschillende ruimtetemperaturen en verschillende temperaturen van het verwarmingsmedium.
Voor het opstellen van deze checklist is gebruik gemaakt van temperatuurgradiënten in ruimten zoals die gegeven zijn in de warmteverliesberekening, waarbij de temperatuur in de waterleidingen maximaal 25 °C mocht zijn. De temperatuurgradiënten in de warmteverliesberekening [3] zijn in het verleden bepaald voor de toenmalige bouwwijzen en warmtevragen. Tegenwoordig is de warmtevraag veel geringer en rijst de vraag of de gehanteerde waarden nog zonder meer toepasbaar zijn of dat de checklist op een aantal plaatsen eventueel aangepast moet worden. De badkamer is in het algemeen de ruimte in huis met de hoogste ontwerpbinnentemperatuur en daarom wordt in de metingen de aandacht op badkamers gericht.