Download dan direct de PDF of lees eerst het beknopte overzicht.
Van klimaatinstallaties wordt verwacht dat ze de gebruikers een productief, veilig, gezond en behaaglijk binnenklimaat zullen bieden. Dat de klimaattechniek er niet altijd in is geslaagd aan deze verwachting te voldoen heeft het beruchte Sick building syndrome wel bewezen. Te weinig ventilatielucht, slecht onderhoud en een gecompliceerd installatieontwerp vormen hiervoor, tezamen met psychologische factoren, de belangrijkste risicofactoren. De menselijke kant van klimaatregeling heeft daardoor meer aandacht gekregen dan voorheen, en de klimaattechniek tegen het eind van de vorige eeuw een ander gezicht gegeven. Naast deze potentile inherente onveiligheid van installaties zijn er ook externe risicos. Wat te doen als de kwaliteit van de buitenlucht niet voldoet aan hyginische maatstaven? Als uitlaatgassen, fijnstof, smog, rook, roet e.d. de lucht ongeschikt maken voor menselijke consumptie? Als de buitenlucht door een milieucatastrofe is verontreinigd? Of als vandalen of terroristen de ventilatielucht opzettelijk verontreinigen of besmetten? Luchtvervuiling, milieucatastrofes en bio-terreur maken een herbezinning op het ontwerp van bepaalde gebouwen en klimaatinstallaties noodzakelijk.
Dit symposium staat in het teken van “Veiligheid in Gebouwen”, maar het aspect veiligheid heeft bij de ontwikkeling van de klimaattechniek, die in het begin van de negentiende eeuw op gang kwam, pas heel laat de aandacht gekregen die het verdient. “Behaaglijkheid” of “Thermisch Comfort” is in de klimaattechniek lange tijd het belangrijkste thema geweest, en heeft in de opleiding en beroepsuitoefening van hele generaties klimaattechnici, mijzelf niet uitgezonderd, de grootste rol gespeeld. Verwonderlijk is dat niet, want de verbreiding van de klimaattechniek is begonnen in de zuidelijke staten van Noord Amerika met het doel ook in de warme zomermaanden de bioscopen en theaters vol te krijgen. Ook wetenschappers zijn lange tijd sterk gericht geweest op de ontwikkeling van modellen voor thermisch comfort, culminerend in het PMV / PPD model van de helaas in september 2006 overleden P.O. Fanger. Pas in de jaren tachtig van de vorige eeuw is er aandacht gegroeid voor gezondheidsaspecten en P.O. Fanger heeft hierbij opnieuw een belangrijke rol gespeeld.
Auteur(s): ing. B. Bronsema