Hittegolf onder de grond opslaan - column Reinier van den Berg

In de vorige column wees ik al even op de voortvarende start van deze zomer. Toen was het echter nog mei en waren er nog geen aanwijzingen dat het allemaal zo uit de hand zou gaan lopen met hitte en vooral droogte. Op sommige plekken stond de teller eind juli op 50 kurkdroge dagen op rij. Volstrekt uniek voor ons klimaat.
De woestijn waardig. Zelfs de imponerende cijfers van topzomers als die van 1959 en 1976 begonnen meer en meer glans te verliezen in het felle licht van de huidige superzomer.

Vroeg of laat zal de natuurlijke correctie komen. Zeker na zo een lange warme zomer wordt er veel zonne-energie opgeslagen in het water. Dat leidt tot hoge watertemperaturen met soms problemen als blauwalg tot gevolg. Maar al die opgeslagen energie wordt uiteindelijk toch ook weer aan de atmosfeer terug gegeven. Naarmate we richting herfst gaan, wordt de temperatuur van de lucht lager terwijl het wateroppervlak nog warm is. Daardoor wordt de lucht boven zee en bijvoorbeeld ook het IJsselmeer vanaf onderen aangewarmd. Dit stimuleert thermiek ofwel opstijgende lucht. De stijgende lucht koelt af, en uiteindelijk zal het vocht condenseren tot fikse buienwolken. Niet zelden zien we na een warme zomer juist aan de kust de zwaarste buien. Dus uiteindelijk wordt het vast weer dat scenario van ‘pompen of verzuipen’ met plaatselijke enorme piekbuien en alle ongemakken van dien.

TVVL Magazine Nr. 5 2018