Download dan direct de PDF of lees eerst het beknopte overzicht.
Smart cities, oftewel slimme steden, hebben als belangrijkste doel de kwaliteit van leven van inwoners te verbeteren. Door het aanbrengen en beheren van een digitale infrastructuur op stedelijk niveau wordt beoogd de leefkwaliteit te verhogen. Een dergelijke infrastructuur biedt nieuwe mogelijkheden ten aanzien van het monitoren en regelen van onder andere gebouwbeheersystemen (GBS). Hierdoor wordt het bijvoorbeeld mogelijk om verschillende gebouwen aan elkaar te koppelen en op afstand de binnenklimaatcondities aan te sturen. Door te focussen op het individu, zijn er veel mogelijkheden om daadwerkelijk het comfort, welzijn en gezondheid van bewoners te vergroten. In dit artikel gaan wij in op mogelijke effecten van binnenklimaatcondities op het comfort en de gezondheid van
gebouwgebruikers, en de mogelijkheden die smart cities bieden om de leefkwaliteit van ieder individu te verhogen.
Bij het ontwerpen van het binnenklimaat, worden comfort en gezondheid vaak als synoniem beschouwd. Traditioneel wordt vanuit het oogpunt van thermisch comfort en algemeen welbevinden de binnentemperatuur geregeld op een ‘optimaal’ constant niveau. Tot op de dag van vandaag wordt voor het ontwerpen van het thermische binnenklimaat en het dimensioneren van de klimaatinstallatie dikwijls gebruik gemaakt van normen en praktijkrichtlijnen die uitgaan van een
constante binnentemperatuur/ Deze ontwerpstandaarden maken gebruik van het PMV (predicted mean vote) model van Fanger uit de jaren ’70, of het adaptief comfort model van De Dear en Brager uit eind jaren ’90.